35、宋濂嗜学
余幼时即嗜学。家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。录毕,走送之,不敢稍逾约。以是人多以书假余。余因得遍观群书。
9
yǐshūjiǎ
yú
yúyīndébiànɡuānqúnshū
tiāndàhányànbīnɡjiānshǒuzhǐbùkěqūshēn
fúzhīdài
lù
bì
zǒusònɡzhī
bùɡǎnshāoyúyuē
yǐ
shìrénduō
yúyòushí
jí
shìxué
jiāpín
wúcónɡzhìshūyǐɡuānměijiǎ
jiè
yúcánɡshūzhījiā
shǒuzì
bǐ
lù
jì
rì
yǐ
hái
sònɡliánshìxué
第九组 听孔夫子讲课
36、学习
子曰：“学而时习之，不亦说乎？有朋自远方来，不亦乐乎？人不知而不愠，不亦君子乎？”
子曰：“温故而知新，可以为师矣。” 子曰：“学而不思则罔，思而不学则殆。”
子曰：“由！诲汝知之乎！知之为知之，不知为不知，是知也。”
37、道与德
子曰：“朝闻道，夕死可矣。”
子曰：“见贤思齐焉，见不贤而内自省也。” 子曰：“德不孤，必有邻。”
38、君子与小人
子曰：“君子坦荡荡，小人长戚戚。” 子曰：“君子喻于义，小人喻于利。” 子曰：“君子泰而不骄，小儿骄而不泰。” 子曰：“君子欲讷于言而敏于行。”
39、意志和品质
子曰：“譬如为山，未成一篑，止，吾止也。譬如平地，虽覆一篑，进，吾
wǎnɡyězǐyuē
pì
rúwéishān
wèichénɡyì
kuì
zhǐ
wúzhǐyě
pì
rúpínɡdì
suīfù
yì
kuì
jìn
wú
yì
zhìhépǐnzhì
zǐyuē
jūn
zǐ
yùnèyúyánérmǐnyúxínɡ
zǐyuē
jūn
zǐ
tài
ér
bùjiāo
xiǎoérjiāoér
bùtài
zǐyuē
jūn
zǐ
yù
yú
yì
xiǎorényù
yú
lì
zǐyuē
jūn
zǐtǎndànɡdànɡ
xiǎorénzhǎnɡqī
qī
jūn
zǐ
yǔxiǎorén
zǐyuē
débùɡū
bìyǒulín
zǐyuē
jiànxiánsī
qíyān
jiànbùxiánérnèi
zìxǐnɡyě
zǐyuē
cháowéndào
xī
sǐ
kě
yǐ
dàoyǔdé
zǐyuē
yóu
huìrǔzhīzhīhū
zhīzhīwéizhīzhī
bùzhīwéibùzhī
shìzhīyě
zǐyuē
xuéér
bù
sī
zéwǎnɡ
sī
ér
bùxuézédài
zǐyuē
wēnɡù
érzhīxīn
kě
yǐwéishī
yǐ
bù
yì
jūn
zǐ
hū
zǐyuē
xuéérshí
xí
zhī
bù
yìshuōhū
yǒupénɡzìyuǎnfānɡlái
bù
yì
lè
hū
rén
zhīér
bùyùn
xuéxí
dìjiǔzǔtīnɡkǒnɡfūzǐjiǎnɡkè
往也。”
10
子曰：“三军可夺帅也，匹夫不可夺志也。” 子曰：“岁寒，然后知松柏之后凋也。” 40、孝
mènɡyì
xiào
zǐyuē
suìhán
ránhòuzhīsōnɡbǎizhīhòudiāoyě
zǐyuēsānjūnkěduóshuàiyěpǐfūbùkěduózhìyě
孟懿子问孝。子曰：“无违。”
孟武伯问孝。子曰：“父母唯其疾之忧。”
zǐyóuwènxiào
zǐyuē
jīnzhīxiàozhě
shìwèinénɡyǎnɡ
zhìyúquǎnmǎ
jiēnénɡyǒuyǎnɡ
bùjìnɡ
hé
yǐ
biéhū
zǐyuē
fùmǔwéiqí
jí
zhīyōu
zǐwènxiàozǐyuēwúwéi
mènɡwǔbówènxiào
子游问孝。子曰：“今之孝者，是谓能养。至于犬马，皆能有养；不敬，何以别乎？”
子夏问孝。子曰：“色难。有事，弟子服其劳。有酒食，先生馔，曾是以为孝乎？”
11
xiàohūzǐ
xiàwènxiào
zǐyuē
sènán
yǒushì
dì
zǐ
fú
qíláo
yǒujiǔshí
xiānshēnɡzhuàn
cénɡshì
yǐwéi
第十组 小故事里的大智慧
41、叶公好龙
叶公子高好龙,钩以写龙,凿以写龙,屋室雕文以写龙。于是夫龙闻而下之,窥头于牖,施尾于堂。叶公见之,弃而还走,失其魂魄,五色无主。是叶公非好龙也,好夫似龙而非龙者也。
42、郑人买履
zhènɡrényǒuyùmǎilǚzhěxiānzì
zhènɡrénmǎilǚ
hǎofū
sìlónɡér
fēilónɡzhěyě
tóuyúyǒu
shīwěiyútánɡ
yèɡōnɡjiànzhī
qì
érháizǒu
shī
qíhúnpò
wǔsèwúzhǔ
shìyèɡōnɡfēihǎolónɡyě
yèɡōnɡzǐɡāohǎolónɡɡōuyǐ
xiělónɡzáoyǐ
xiělónɡwūshìdiāowényǐ
xiělónɡ
yúshì
fūlónɡwénér
xiàzhī
kuī
yèɡōnɡhǎolónɡ
dìshízǔxiǎoɡùshìlǐdedàzhìhuì
郑人有欲买履者,先自度其足,而置之其坐。至之市,而忘操之。已得履, 谓曰:
wúwànɡchídù
fǎnɡuīqǔzhī
jí
fǎn
shìbà
suíbùdé
lǚ
rén
rì
hébùshìzhī
yǐ
zú
yuē
nínɡxìndù
wú
zì
xìnyě
dùqízúérzhìzhīqízuòzhìzhīshìérwànɡcāozhīyǐdélǚwèiyuē
“吾忘持度”。反归取之,及反,市罢,遂不得履。人日:“何不试之以足?”曰:“宁信度，无自信也。”
43、买椟还珠
楚人有卖其珠于郑者,为木兰之柜,熏以桂椒,缀以珠玉,饰以玫瑰,辑以翡翠。
zhènɡrénmǎiqí
chǔrényǒumàiqízhūyúzhènɡzhě
wéimùlánzhīɡuì
xūnyǐɡuìjiāozhuìyǐzhūyù
shì
yǐméiɡuī
jí
yǐ
fěicuì
dú
érháiqízhū
cǐ
kěwèishànmàidú
yǐ
wèikěwèishànyùzhūyě
mǎidúháizhū
郑人买其椟而还其珠。此可谓善卖椟矣,未可谓善鬻珠也。
zìxiānɡmáodùn
44、自相矛盾
楚人有卖盾与矛者,誉之曰:“ 吾盾之坚 , 物莫能陷也 。”又誉其矛曰:“ 吾
máozhī
chǔrényǒumàidùnyǔmáozhě
yùzhīyuē
wúdùnzhījiān
wùmònénɡxiànyě
yòuyù
qímáoyuē
wú
lì
wūwùwúbùxiànyě
huòyuē
yǐ
zǐ
zhīmáoxiànzǐ
zhīdùn
hé
rú
qírénfúnénɡyīnɡyě
矛之利, 於物无不陷也。”或曰“: 以子之矛,陷子之盾,何如?”其人弗能应也。夫不可陷之盾与无不陷之矛,不可同世而立。 45、滥竽充数
齐宣王使人吹竽,必三百人,南郭处士请为王吹竽,宣王说之,廪食以数百人。
xuānwánɡsǐ
qíxuānwánɡshǐrénchuīyú
bìsānbǎirénnánɡuōchùshìqǐnɡwéiwánɡchuīyú
xuānwánɡshuōzhī
lǐnshí
yǐshùbǎirén
mínwánɡlì
hǎoyì
yìtīnɡzhī
chùshìtáo
lànyúchōnɡshù
fū
bùkěxiànzhīdùnyǔwúbùxiànzhīmáo
bùkětónɡshì
ér
lì
宣王死。缗王立,好一一听之,处士逃。
12